Categorie: woningnood

Huizenstress XX: Een jaar later

We schuiven een jaar op in de tijd: De uit nood betrokken woning blijkt een hell-hole door dealende en feestende buren. Opeens bevind ik mij in een achterbuurt met problemen. Na het prille woongeluk, verval ik in diepe depressie, terwijl ik eigenlijk allemaal zaken moet regelen.

Huizenstress XIX: Hoera, een huis!

Ja het is gebeurd: Een huis! Ik ben volgende week de huurder van mijn eigen huis! Een echt contract bij een woningcorporatie! Hieronder een samenvatting van alle ontberingen die er aan vooraf gingen en de mooie toekomstdromen die nu zullen volgen! Zo blij als een kind.

Huizenstress XVIII: Ik wil hier weg

Morgen is het zo ver, de bezichtiging voor het huis waarvoor ik nummer 1 sta. Ik typ zenuwachtig wat in het wilde weg om deze avond voorbij te laten gaan. Ik heb deze week een eend gered en met het UWV gebeld. Van dat laatste lag ik een uur te janken. Beetje overdreven misschien.

Huizenstress XVIII: Kandidaat nummer 1

Het is zo ver: Een paar weken geleden werd ik kandidaat nummer 1. En niet van een appartementje ver weg, maar van een heuse maisonnette in mijn thuisstad. Toch ben ik doodsbenauwd dat ik het op het laatste moment niet krijg. Dat zit zo: Mijn moeder is nooit verhuist.

Huizenstress XVII: Een noodzoeker bezichtiging

Toen ik het adres eenmaal had gevonden, onderwierp ik het pand aan een grondig onderzoek. Ook de woningen van de buren. Van het huis van de buurjongen schrok ik wel, er stonden kratjes bier, muziektafels en de muur was behangen met elektrische gitaren. Shit, dat betekende lawaai.

Huizenstress XVI: De aftocht blazen

Nog een week later besloot ik het appartement definitief op te zeggen. Nog meer maanden huur betalen in afwachting van het onderzoek van de gemeente was zinloos. Ik zou nooit genoegdoening krijgen voor mijn leed. De hoer heeft gewonnen. Ze heeft gespeeld op de rand van de wet.

Huizenstress XVI: Een melding illegale bewoning

Toen de bel ging zette ik snel de recorder aan. Voor de deur stond een kale man, achter hem een vrouw en een agent. Daarachter, in het duister een tolk die een sjekkie rookte. ‘Goedenavond, wij komen voor een melding illegale bewoning op dit adres, mogen wij even binnen komen?’

Huizenstress XV: Campinghygiëne

Het voelt tegenwoordig permanent als kamperen. Deze hygiëne is niet mijn hygiëne. Als je een paar ochtenden achtereen een gigantische drol uit de pot ziet steken, is het met je eetlust wel gedaan. Dat en: open afvalbakjes, bloedsporen, haren, schimmels, stof en veel gezelligheid.

Huizenstress XIV: Koersloos

Ik heb staan schreeuwen naar mijn hospita. Het was misschien meer op de rand van gillen, mijn stem gaat omhoog als ik emotioneel wordt. Had ik maar zo’n mooie rauwe schreeuwstem, en hersenen die geen wartaal uitslaan als ze doordrenkt raken van adrenaline.

Huizenstres XIII: Stankoverlast

Verafschuwd snuffelde ik aan mijn kleding: Doordrenkt van bittere tabaksgeur! Mijn hart begon te bonzen en de adrenaline trok door mijn hele lijf. Woedend appte ik mijn hospita: “AL MIJN KLEDING STINKT G*DVERD*MME NAAR ROOK! VIND JE DAT NORMAAL?!” Geen antwoord.

Huizenstress IX: Meubelen, wegpesten en woonboten

Het is zaterdagochtend en ik wordt wakker op mijn matras op de vloer van mijn woning. Ik staar onder het … Meer