De diagnose autisme en de zeven jaar daarna. Compromisloos dagboek van een nerveuze jonge vrouw. Onbedoelde strijd tegen stigma, armoede, marktwerking in de zorg en neoliberalisme. Zoekend naar de menselijke maat.
Terug bij het GGZ en gediagnosticeerd. Een vermoeden komt uit, maar heb ik wel wat aan de behandeling? Met de nieuwe diagnose kijk ik in de spiegel en neem wat afstand van de oude. Hoe moet ik me hiertoe verhouden? Verder: geweld (helaas) bijgeloof, religie, spiritualiteit en individualisme.
Ik heb staan schreeuwen naar mijn hospita. Het was misschien meer op de rand van gillen, mijn stem gaat omhoog als ik emotioneel wordt. Had ik maar zo’n mooie rauwe schreeuwstem, en hersenen die geen wartaal uitslaan als ze doordrenkt raken van adrenaline.
Verafschuwd snuffelde ik aan mijn kleding: Doordrenkt van bittere tabaksgeur! Mijn hart begon te bonzen en de adrenaline trok door mijn hele lijf. Woedend appte ik mijn hospita: “AL MIJN KLEDING STINKT G*DVERD*MME NAAR ROOK! VIND JE DAT NORMAAL?!” Geen antwoord.
Burn journal 