Terug bij het GGZ en gediagnosticeerd. Een vermoeden komt uit, maar heb ik wel wat aan de behandeling? Met de nieuwe diagnose kijk ik in de spiegel en neem wat afstand van de oude. Hoe moet ik me hiertoe verhouden? Verder: geweld (helaas) bijgeloof, religie, spiritualiteit en individualisme.
Tag: ggz
Mijn zomer op pillen
Terwijl ik wacht op behandeling bij het ggz voltrekt zich een moeizame zomer. Ik besluit het stuur om te gooien, zowel letterlijk als figuurlijk, na het lezen van ‘Het Puttertje’ van Donna Tart en raak een beetje te veel aan mijn medicatie gewend. Verder een overzicht van alles wat ik al geprobeerd heb na mijn diagnose autisme.
Herinneringen aan het GGZ
Mijn hernieuwde intake in het GGZ roept oude herinneringen op aan de tijd dat ik tegenover een verschrikkelijke psychiater kwam te zitten en een sympathieke verpleegkundige. En was mijn eerste kennismaking met het koudste bureaucratische systeem van Nederland.
Pa gelooft niet in autisme
Mijn broertje en ik hebben beide de diagnoses autisme, maar mijn vader geloofd daar niet in. Met mijn broertje gaat het echter uitstekend, maar mijn leven is een puinhoop. Wat heeft het verschil gemaakt in onze levensloop? Ik kom met mijn vader in een pijnlijke discussie terecht. Mijn problemen blijken onbegrepen.
Gevoelige mensen, een uitstervend soort
Een vlinder logeerde een nachtje bij mij. De reisdocumentaires van Joanna Lumley geven mij een reden om uit bed te komen op depressieve ochtenden en Dirk de Wachter gelooft in de maatschappelijke functie van de geesteszieke mens. Met grapje aan het eind.
Eén keer in het jaar een voorbeeldburger
Een heugelijke dag wanneer mijn poetsprestaties volgens de tandarts zó goed zijn dat ik in een nieuwe categorie cliënten zal vallen. Even voel ik mij een normaal mens: Zo voelt het om een geslaagd leven te leiden. Mét vier essentiële poetstips.
Demonen van de vroege ochtend
Over geen zin meer hebben in het leven maar toch door moeten gaan. Het aanstaande plan om aan de medicijnen te gaan. Over vroeg wakker worden door een angstig hoofd en er dan maar mee zien te dealen. Twijfel aan mijn diagnose: Ben ik niet gewoon manisch?
Huizenstress XVIII: Ik wil hier weg
Morgen is het zo ver, de bezichtiging voor het huis waarvoor ik nummer 1 sta. Ik typ zenuwachtig wat in het wilde weg om deze avond voorbij te laten gaan. Ik heb deze week een eend gered en met het UWV gebeld. Van dat laatste lag ik een uur te janken. Beetje overdreven misschien.
25 mg: De wederopbouw door afbouw
Misschien is dit het slechts denkbare moment om te beginnen met het afbouwen van mijn dagelijkse 25 mg antipsychoticum: Mijn woonomstandigheden zijn onzeker, er is weinig ontspanning en nog veel verdriet. Maar er was ook een kerstwonder dat me wat lucht gaf.
Huizenstress XVI: Een melding illegale bewoning
Toen de bel ging zette ik snel de recorder aan. Voor de deur stond een kale man, achter hem een vrouw en een agent. Daarachter, in het duister een tolk die een sjekkie rookte. ‘Goedenavond, wij komen voor een melding illegale bewoning op dit adres, mogen wij even binnen komen?’
Dit land wil mij niet meer ondersteunen
Het is half 1 in de middag en buiten regent het. Ik zit in mijn pyjama, ben net op. Eigenlijk … Meer
Column voor de Volkskrant
Dus ik kwam er achter dat de Volkskrant -die ik onbeperkt lees omdat ik daar een truck voor heb- een … Meer
Mijn hitteplan en wat wij chronisch zieken kunnen leren van Trump
‘America first’, dacht ik in navolging van de Amerikaanse president een paar dagen voor de hitte, maar nu is het … Meer