Tag: autisme

Mijn zomer op pillen

Terwijl ik wacht op behandeling bij het ggz voltrekt zich een moeizame zomer. Ik besluit het stuur om te gooien, zowel letterlijk als figuurlijk, na het lezen van ‘Het Puttertje’ van Donna Tart en raak een beetje te veel aan mijn medicatie gewend. Verder een overzicht van alles wat ik al geprobeerd heb na mijn diagnose autisme.

Herinneringen aan het GGZ

Mijn hernieuwde intake in het GGZ roept oude herinneringen op aan de tijd dat ik tegenover een verschrikkelijke psychiater kwam te zitten en een sympathieke verpleegkundige. En was mijn eerste kennismaking met het koudste bureaucratische systeem van Nederland.

Pa gelooft niet in autisme

Mijn broertje en ik hebben beide de diagnoses autisme, maar mijn vader geloofd daar niet in. Met mijn broertje gaat het echter uitstekend, maar mijn leven is een puinhoop. Wat heeft het verschil gemaakt in onze levensloop? Ik kom met mijn vader in een pijnlijke discussie terecht. Mijn problemen blijken onbegrepen.

Eén keer in het jaar een voorbeeldburger

Een heugelijke dag wanneer mijn poetsprestaties volgens de tandarts zó goed zijn dat ik in een nieuwe categorie cliënten zal vallen. Even voel ik mij een normaal mens: Zo voelt het om een geslaagd leven te leiden. Mét vier essentiële poetstips.

Huizenstress XX: Een jaar later

We schuiven een jaar op in de tijd: De uit nood betrokken woning blijkt een hell-hole door dealende en feestende buren. Opeens bevind ik mij in een achterbuurt met problemen. Na het prille woongeluk, verval ik in diepe depressie, terwijl ik eigenlijk allemaal zaken moet regelen.

Huizenstress XVIII: Ik wil hier weg

Morgen is het zo ver, de bezichtiging voor het huis waarvoor ik nummer 1 sta. Ik typ zenuwachtig wat in het wilde weg om deze avond voorbij te laten gaan. Ik heb deze week een eend gered en met het UWV gebeld. Van dat laatste lag ik een uur te janken. Beetje overdreven misschien.

Dood, maar niet door Corona

Terwijl ik in mijn vorige blog nog fantaseerde over een zelfverkozen einde, heb ik de afgelopen maanden niets anders gedaan dan preppen. Want wat als je in een ziekenhuis komt waar constant prikkels zijn? Sartre zei het al en dit geldt dubbel voor autisten “De hel, dat zijn de anderen”.

Huizenstress XVII: Een noodzoeker bezichtiging

Toen ik het adres eenmaal had gevonden, onderwierp ik het pand aan een grondig onderzoek. Ook de woningen van de buren. Van het huis van de buurjongen schrok ik wel, er stonden kratjes bier, muziektafels en de muur was behangen met elektrische gitaren. Shit, dat betekende lawaai.

24 mg: Tegen ellende bestaat geen medicijn

Huiverig begin ik met het afbouwen van mijn antipsychoticum en denk terug aan alle nare keren dat ik stemmingsregelaars op en af heb moeten bouwen. Er is maar één schrijfster die mij kan steunen in wat komen gaat, de onvolprezen Nicolien Mizee.

25 mg: De wederopbouw door afbouw

Misschien is dit het slechts denkbare moment om te beginnen met het afbouwen van mijn dagelijkse 25 mg antipsychoticum: Mijn woonomstandigheden zijn onzeker, er is weinig ontspanning en nog veel verdriet. Maar er was ook een kerstwonder dat me wat lucht gaf.

Huizenstress XVI: Een melding illegale bewoning

Toen de bel ging zette ik snel de recorder aan. Voor de deur stond een kale man, achter hem een vrouw en een agent. Daarachter, in het duister een tolk die een sjekkie rookte. ‘Goedenavond, wij komen voor een melding illegale bewoning op dit adres, mogen wij even binnen komen?’

Huizenstress XV: Campinghygiëne

Het voelt tegenwoordig permanent als kamperen. Deze hygiëne is niet mijn hygiëne. Als je een paar ochtenden achtereen een gigantische drol uit de pot ziet steken, is het met je eetlust wel gedaan. Dat en: open afvalbakjes, bloedsporen, haren, schimmels, stof en veel gezelligheid.

Huizenstres XIII: Stankoverlast

Verafschuwd snuffelde ik aan mijn kleding: Doordrenkt van bittere tabaksgeur! Mijn hart begon te bonzen en de adrenaline trok door mijn hele lijf. Woedend appte ik mijn hospita: “AL MIJN KLEDING STINKT G*DVERD*MME NAAR ROOK! VIND JE DAT NORMAAL?!” Geen antwoord.

Dit land wil mij niet meer ondersteunen

Het is half 1 in de middag en buiten regent het. Ik zit in mijn pyjama, ben net op. Eigenlijk … Meer