De diagnose autisme en de zeven jaar daarna. Compromisloos dagboek van een nerveuze jonge vrouw. Onbedoelde strijd tegen stigma, armoede, marktwerking in de zorg en neoliberalisme. Zoekend naar de menselijke maat.
“…Ook hoop ik op een beetje een humane zienswijze vanuit de Belastingdienst. Moet ik werkelijk dat hele bedrag terugbetalen omdat ik een corrupte boekhouder had? Ik was 26 wist helemaal niets van boekhouden en heb hem blind vertrouwd. Mijn hele familie ging naar die vent toe…”
“…In het UWV Perspectiefblad wordt weinig geschreven over mentale ziekten en de klemtoon ligt al snel bij “positief blijven” en (uiteraard) werken. Het gaat vrijwel alleen over mensen met een “bewezen” fysieke ziekte. Dit maakt dat het blad voor mij vaak fake aandoet.”
Het voelt tegenwoordig permanent als kamperen. Deze hygiëne is niet mijn hygiëne. Als je een paar ochtenden achtereen een gigantische drol uit de pot ziet steken, is het met je eetlust wel gedaan. Dat en: open afvalbakjes, bloedsporen, haren, schimmels, stof en veel gezelligheid.
Ik heb staan schreeuwen naar mijn hospita. Het was misschien meer op de rand van gillen, mijn stem gaat omhoog als ik emotioneel wordt. Had ik maar zo’n mooie rauwe schreeuwstem, en hersenen die geen wartaal uitslaan als ze doordrenkt raken van adrenaline.
Verafschuwd snuffelde ik aan mijn kleding: Doordrenkt van bittere tabaksgeur! Mijn hart begon te bonzen en de adrenaline trok door mijn hele lijf. Woedend appte ik mijn hospita: “AL MIJN KLEDING STINKT G*DVERD*MME NAAR ROOK! VIND JE DAT NORMAAL?!” Geen antwoord.
Het is half 1 in de middag en buiten regent het. Ik zit in mijn pyjama, ben net op. Eigenlijk … Meer
Een aantal dagen geleden had ik een paar levendige dromen. Ik besloot de betekenis van de dromen op te zoeken … Meer
Burn journal 