De diagnose autisme en de zeven jaar daarna. Compromisloos dagboek van een nerveuze jonge vrouw. Onbedoelde strijd tegen stigma, armoede, marktwerking in de zorg en neoliberalisme. Zoekend naar de menselijke maat.
We schuiven een jaar op in de tijd: De uit nood betrokken woning blijkt een hell-hole door dealende en feestende buren. Opeens bevind ik mij in een achterbuurt met problemen. Na het prille woongeluk, verval ik in diepe depressie, terwijl ik eigenlijk allemaal zaken moet regelen.
In het laatste half uur van mijn 31 jarig bestaan reflecteer ik op de stand van zaken in mijn leven. Misschien kan het allemaal wat relaxter. Ook vertel ik over het nieuwe huis en de nieuwe buren. Klein en luchtig -het blog, niet de buren-. Een kleine cultuurshock. Mét muzikale aanbeveling.
Het is zo ver: Een paar weken geleden werd ik kandidaat nummer 1. En niet van een appartementje ver weg, maar van een heuse maisonnette in mijn thuisstad. Toch ben ik doodsbenauwd dat ik het op het laatste moment niet krijg. Dat zit zo: Mijn moeder is nooit verhuist.
Vanmorgen werd ik wakker uit een verschrikkelijke nachtmerrie. Het was niet zo zeer de fabelachtige angst die een typische nachtmerrie … Meer
Vandaag was de heugelijke dag dat ik het sporten weer heb opgepakt. Door alle overspannenheid en mentale problemen heeft de … Meer
Gisteravond net toen ik deze blog begon en me verheugde met de eerste resultaten, propte mijn hospita drie brieven door … Meer
Burn journal 