De diagnose autisme en de zeven jaar daarna. Compromisloos dagboek van een nerveuze jonge vrouw. Onbedoelde strijd tegen stigma, armoede, marktwerking in de zorg en neoliberalisme. Zoekend naar de menselijke maat.
Terug bij het GGZ en gediagnosticeerd. Een vermoeden komt uit, maar heb ik wel wat aan de behandeling? Met de nieuwe diagnose kijk ik in de spiegel en neem wat afstand van de oude. Hoe moet ik me hiertoe verhouden? Verder: geweld (helaas) bijgeloof, religie, spiritualiteit en individualisme.
Terwijl ik wacht op behandeling bij het ggz voltrekt zich een moeizame zomer. Ik besluit het stuur om te gooien, zowel letterlijk als figuurlijk, na het lezen van ‘Het Puttertje’ van Donna Tart en raak een beetje te veel aan mijn medicatie gewend. Verder een overzicht van alles wat ik al geprobeerd heb na mijn diagnose autisme.
Een vlinder logeerde een nachtje bij mij. De reisdocumentaires van Joanna Lumley geven mij een reden om uit bed te komen op depressieve ochtenden en Dirk de Wachter gelooft in de maatschappelijke functie van de geesteszieke mens. Met grapje aan het eind.
Huiverig begin ik met het afbouwen van mijn antipsychoticum en denk terug aan alle nare keren dat ik stemmingsregelaars op en af heb moeten bouwen. Er is maar één schrijfster die mij kan steunen in wat komen gaat, de onvolprezen Nicolien Mizee.
Het is midden in de nacht en ik ben alleen. Ik heb al dubbel zo veel antipsychoticum en een angstremmer … Meer
Vanmorgen las ik de krant in bed. Ik las over het protest in Moskou. Duizenden mensen gaan de straat op … Meer
‘Ik heb niet het idee dat de manier waarop ik naar een woning zoek zin heeft,’ zuchtte ik. ‘Schat, je … Meer
Vanmorgen werd ik wakker van mijn eigen slechte adem. ‘Had ik maar geen zuivel gegeten,’ dacht ik bij mezelf. En … Meer
Burn journal 