De diagnose autisme en de zeven jaar daarna. Compromisloos dagboek van een nerveuze jonge vrouw. Onbedoelde strijd tegen stigma, armoede, marktwerking in de zorg en neoliberalisme. Zoekend naar de menselijke maat.
Over geen zin meer hebben in het leven maar toch door moeten gaan. Het aanstaande plan om aan de medicijnen te gaan. Over vroeg wakker worden door een angstig hoofd en er dan maar mee zien te dealen. Twijfel aan mijn diagnose: Ben ik niet gewoon manisch?
Huiverig begin ik met het afbouwen van mijn antipsychoticum en denk terug aan alle nare keren dat ik stemmingsregelaars op en af heb moeten bouwen. Er is maar één schrijfster die mij kan steunen in wat komen gaat, de onvolprezen Nicolien Mizee.
Het is zaterdagochtend en ik wordt wakker op mijn matras op de vloer van mijn woning. Ik staar onder het … Meer
Vanmorgen werd ik wakker van mijn eigen slechte adem. ‘Had ik maar geen zuivel gegeten,’ dacht ik bij mezelf. En … Meer
Hier onder staat een brief die ik nooit heb verzonden. Het is enerzijds een aanklacht tegen het kunstonderwijs zoals ik … Meer
Burn journal 