Huizenstress XVIII: Ik wil hier weg

Morgen is het zo ver, de bezichtiging voor het huis waarvoor ik nummer 1 sta. Ik typ zenuwachtig wat in het wilde weg om deze avond voorbij te laten gaan. Ik heb deze week een eend gered en met het UWV gebeld. Van dat laatste lag ik een uur te janken. Beetje overdreven misschien.

Huizenstress XVIII: Kandidaat nummer 1

Het is zo ver: Een paar weken geleden werd ik kandidaat nummer 1. En niet van een appartementje ver weg, maar van een heuse maisonnette in mijn thuisstad. Toch ben ik doodsbenauwd dat ik het op het laatste moment niet krijg. Dat zit zo: Mijn moeder is nooit verhuist.

Huizenstress XVII: Een noodzoeker bezichtiging

Toen ik het adres eenmaal had gevonden, onderwierp ik het pand aan een grondig onderzoek. Ook de woningen van de buren. Van het huis van de buurjongen schrok ik wel, er stonden kratjes bier, muziektafels en de muur was behangen met elektrische gitaren. Shit, dat betekende lawaai.

24 mg: Tegen ellende bestaat geen medicijn

Huiverig begin ik met het afbouwen van mijn antipsychoticum en denk terug aan alle nare keren dat ik stemmingsregelaars op en af heb moeten bouwen. Er is maar Ć©Ć©n schrijfster die mij kan steunen in wat komen gaat, de onvolprezen Nicolien Mizee.

Huizenstress XVI: Een melding illegale bewoning

Toen de bel ging zette ik snel de recorder aan. Voor de deur stond een kale man, achter hem een vrouw en een agent. Daarachter, in het duister een tolk die een sjekkie rookte. ā€˜Goedenavond, wij komen voor een melding illegale bewoning op dit adres, mogen wij even binnen komen?ā€™

Dit land wil mij niet meer ondersteunen

Het is half 1 in de middag en buiten regent het. Ik zit in mijn pyjama, ben net op. Eigenlijk … Meer