Het is kwart over 6 in de ochtend en er is geen weg meer terug naar slaap. Die slaap heeft plaatsgemaakt voor een alerte wakkerheid en stress over de nieuwe situatie. Die nieuwe situatie kwam gister in de vorm van een brief door het kattenluik: Mijn urgentieaanvraag voor een sociale huurwoning is afgewezen.
Ergens had ik het wel verwacht, maar nog is het anders om het dan echt zwart op wit te zien staan. Nu ben ik wakker en wil ik het probleem eigenlijk meteen oplossen. Maar dat kan niet, alles duurt lang en neemt te veel van mijn energie in.
Pff…wát een tegenvaller en wát een energie slurpen dat soort dingen. Energie die je liever voor andere dingen zou gebruiken. Ik hoop dat er toch op één of andere manier een oplossing komt voor je. Liefst snel, natuurlijk…
LikeLike
Dank je Naomi ja dat hoop ik ook. Zoals mijn vader altijd zegt: ‘Ellende komt altijd in drievoud.’
LikeLike