Dit land wil mij niet meer ondersteunen

Het is half 1 in de middag en buiten regent het. Ik zit in mijn pyjama, ben net op.
Eigenlijk zou ik nu mijn dagelijkse Tai Chi routine moeten starten, maar daar ben ik te verdrietig voor. Het gebeurde net in de badkamer toen ik mij opfriste. Het was natuurlijk niet de eerste keer dat ik het dacht:
Zou de dood niet veel makkelijker zijn?
Misschien had het te maken met het artikel wat ik in bed las, over hoe huurcoöperaties overlast zien toenemen. Meer door mensen met psychiatrische problemen dan wat anders. Die blijven tegenwoordig “langer thuis wonen” en krijgen geen hulp in de GGZ.
Dan denk ik aan ons. Ons allemaal. We zijn vogelvrij verklaart.
En het is natuurlijk niet alleen dat, het is meer het ene na het andere. De berichtgeving over psychiatrische mensen in de krant, de manier waarop kabinet Rutte met de zorg omgaat; het ligt allemaal parallel aan mijn laatste jaren. Ik heb het meegemaakt: Klampte me maandenlang vast aan een wachtlijst in de GGZ, om vervolgens geen hulp te krijgen en in de gratis depressiepraatgroep van de gemeente terecht te komen.
Laatst hebben we daar een moord lopen plotten: één van de ervaringsdeskundige had al een connectie bij een motorbende. En zij moeten het tekort van specialisten in de GGZ gaan opvangen..? Weet je niet wat voor bende zo’n ervaringsdeskundigencentrum is? Waarom is Rutte niet moedig genoeg om ons psychiatrische patiënten allemaal een Laatste Wil Pilletje te bezorgen. In plaats van Geestelijke Zorg waar hij niet in geloofd.

Overprikkelt
Gister was ik weer in mijn huis. Ik had een te druk weekend met mijn vriendin achter de rug. Was depressief en wilde niet meer leven door oververmoeidheid. We kregen ruzie. Het was me weer niet gelukt om mijn prikkelgevoeligheid de baas te zijn.
Dus vluchtte ik naar mijn lieve huurhuis. Maar toen begon het weer: Het geluid. Ik was vergeten dat iemand die laag staat in de economische pikorden zich niet aan een woonplek mag hechten. Mijn hospita is druk aan het verbouwen en heeft geen respect voor mijn woonplezier. Ze vind het geen enkel probleem dat ik straks in de ellende zit. Ze liegt alles aan elkaar. Net zoals Rutte. Alle mensen die winnen in dit leven liegen, liegen, liegen.
Dus dook ik weer onder in mijn moeders huis. Ze vertelde me gisteravond dat ze vaker thuis zou zijn omdat ze ontslag nam. Dat benauwde mij nogal, want als zij straks hele dagen thuis is, houdt mijn rust hier ook een beetje op. En ze geloofd dat mensen hun eigen geluk kiezen. Als je zoiets geloofd hoef je maar naar mij te kijken om te weten dat ik de zelfverkozen dood wel verdien…

Belastingaanslag
Verder kwam er een brief van de Belastingdienst: Ik moet die 6000 euro nu ook gaan betalen. De boekhouder die daarvoor gezorgd heeft loog ook. En ik geloofde hem.
Mijn pa gelooft dat zo’n man nog wel ergens een paar reserves heeft om de bestorming van de Belastingdienst uit te zitten. De boekhouder heeft succesvol gelogen. Ik ben het spaargeld, dat in mijn rottige leven altijd een baken van vertrouwen was, een zekerheid voor onzekere tijden, nu ook kwijt. Net zoals mijn huis, mijn zelfvertrouwen, mijn toekomst en de wil om te leven. Ik ben nog snikkend naar de bank gereden om het op te nemen. Omdat ik niet óók dat wil loslaten. Maar het leven zegt blijkbaar tegen mij: Loslaten. Alles.

UWV
Over een paar dagen belt de vrouw van het UWV ook weer. Of ik alweer fit voor werk ben. Daar ben ik al maanden bang voor. Ik ben bang dat ze me naar een arbeidsarts stuurt. Die zijn tegenwoordig zo hard en streng dat je het met mentale problemen eigenlijk wel kunt vergeten.

En hier zit ik dan, op mijn eenendertigste, in mijn pyjama, in mijn moeders huis. Ik denk dat het lot mij dood wil. Op wat intimi na, zal niemand in dit land er verder om malen: Stiekem wel prettig juist, om van zo’n ongemakkelijke psychiatrische uitkeringlijer af te zijn; zand erover. Survival of the fittest.

Autisme en zelfmoord
En weet je: Om mij heen gebeurd het wel vaker. Het is eigenlijk veel normaler voor autistische mensen om zelfmoord te plegen. Ik kreeg mijn diagnose twee jaar geleden, na een worsteling van tien jaar om er in deze maatschappij bij te horen. Het staat zo in de cijfers: Autisten plegen vaker én efficiënter zelfmoord. Een jaar geleden pleegde een autistische kennis zelfmoord. Hij was daarin buitengewoon efficiënt te werk gegaan, zoals in de cijfers. Een andere vrouw met autisme, die haar diagnose ook laat pas kreeg, gaat het ongetwijfeld één dezer jaren ook doen. We wachten er eigenlijk op. Ze heeft al zo vaak een poging gedaan…

Zo’n diagnose is een klap in je gezicht, vooral op latere leeftijd. Als je echt een leven verloren hebt en je weet dat het nooit meer goed zal komen.

Antidepressiva
Mijn coach wil met mij naar de dokter gaan als ik nog eens praat over zelfmoord. Dat gaat haar te ver. ‘Maar wat gaat de dokter doen dan?’ vraag ik haar cynisch, ‘mij op een maandenlange wachtlijst gooien voor de GGZ waar ik vorige keer ook niet begrepen werd? Mij een antidepressivum voorschrijven waar ik de eerste paar weken nog depressiever van word? Even serieus…’
En ik weiger te denken dat mijn depressie aan mijzelf ligt en ik mij er dus voor zou moeten verdoven met medicijnen: Als deze samenleving mij ook maar een beetje lucht zou geven, zou het al heel anders gaan.

Psycholoog
Het enige wat ik eigenlijk echt graag wilde was een goede psycholoog, die met mij door alle pijn heen kon praten. Maar een goede psycholoog is een vrijgevestigde psycholoog. Degene die stond in mijn behandelplan. Ik had me er komend jaar uitgebreid voor willen verzekeren. Dan zouden de reiskosten ook vergoed kunnen worden. Maar met zo weinig spaargeld is het de vraag nog maar of dat lukt.

Mathew 25: 29, de Bijbel
To everyone who has will more be given, but from those, who have not, even what they have will be taken away.
(En natuurlijk de partymix)

Barbara Baarsma in de Volkskrant (artikel: Investeren in jezelf is geen straf hé)
“Maar het is ook waar dat 3 procent van de bevolking beslist níet tevreden is over zijn leven. Zo’n 3- á 400 duizend mensen voelen zich speelbal van het lot en ervaren geen regie over hun leven. Ze hebben weinig inkomen, een lage opleiding, voelen zich weerloos en afhankelijk, niet happy, en daar moeten we iets aan doen. In totaal voelt bijna 10 procent dat zij geen regie hebben op hun levensgeluk.”

Another day – Air
Say
Goodbye
Sunshine
Daylight
‘Cause it’s just another day
You will lose it anyway

Kiss
The time
That goes
Away
‘Cause it’s just another day
You will lose it anyway

You
You lust
In Space
In Time
‘Cause it’s just another day
You will lose it anyway

P.S. Deze bui duurde gelukkig maar een ochtend. Daarna ging het weer.

P.S.S. Als je 113 zelfmoordpreventie wilt bellen, vergeet dan niet 0900 er voor te draaien. Zoek het op, op hun site.