Huizenstress XIV: Koersloos

Ik heb staan schreeuwen naar mijn hospita. Het was misschien meer op de rand van gillen, mijn stem gaat omhoog als ik emotioneel wordt. Had ik maar zo’n mooie rauwe schreeuwstem, en hersenen die geen wartaal uitslaan als ze doordrenkt raken van adrenaline.

Huizenstres XIII: Stankoverlast

Verafschuwd snuffelde ik aan mijn kleding: Doordrenkt van bittere tabaksgeur! Mijn hart begon te bonzen en de adrenaline trok door mijn hele lijf. Woedend appte ik mijn hospita: “AL MIJN KLEDING STINKT G*DVERD*MME NAAR ROOK! VIND JE DAT NORMAAL?!” Geen antwoord.