Te luisteren met op repeat: https://youtu.be/NTwtOC7JMZ8
Hoi, ik ben Aiden, en ik werk voor een rechtbank die het ras der mensen geen straf aanmeet, maar levenspunten voor het offeren van daden aan anderen, die daar dan in het Grote Proces van Reïncarnatie, wijsheid uit opdoen. Deze rechtbank word niet geleid op aarde, maar bevind zich tussen het hiernamaals en de aarde, in het vagevuur, waar de pas overledenen hun laatste zaken afwikkelen, voordat ze hun geleefde leven en hun geliefden werkelijk met een gerust hart achterlaten.
Nu hoor ik je denken: ‘wat is dit voor vaags, who is this guy?’, maar ik kan het uitleggen: Kijk, natuurlijk is er voor en na je leven op aarde allereerst het systeem van Reïncarnatie. Iemands Reïncarnatie kan beginnen bij het zijn van de kleinste insect, en daarna grofweg doorgroeien tot het zijn van een klein dier, tot het leiden van het leven van een groter dier met iets meer bewustzijn, tot het zijn in het volgend leven van een mens, wat op aarde het hoogst haalbare is, aangezien de mens de enige lijkt te zijn met een bewustzijn (hoewel sommige intelligentere (huis) dieren wel in de buurt van bewustzijn kunnen komen.) Dit proces laat zich mooi illustreren in de buik van een mensenmoeder, waar de foetus eerst iets wegheeft van een reptiel, daarna van een dier en uiteindelijk pas op een mens gaat lijken.
Maar er bestaat een groot verschil tussen het zijn van een mens en het zijn van een goed mens, waarmee aangegeven wordt een empathisch mens: Een Mens die zijn Medemens Helpt. Maar om de noodzaak van je medemens helpen te begrijpen, is het voor de meeste zielen in ontwikkeling nodig om te begrijpen wat er zo belangrijk is aan helpen en niet op de laatste plaats hoe je een ander op de juiste manier helpt. Er is niet maar één manier, maar er zijn wel een hele hoop manieren waarop je niet helpt, terwijl je misschien denkt van wel. Als je zelf niet dicht genoeg bij het probleem hebt gestaan van degeen die je helpt, is de kans groot dat je niet goed in staat bent te begrijpen en te helpen. Om die wijsheid op te doen is er dus ook een noodzaak tot lijden onder het probleem waarmee je probeert te helpen. Om er een breder begrip over te ontwikkelen snap je? Dit is het Systeem van Karma. Op Aarde bestaan daar veel rechtszalen voor, waar men iemand bestraft voor daden tegen de ander. Helaas bestaan er geen rechtszalen voor het belonen van een ander, dit gebeurt hier en daar op informele wijze via uitlovingen en prijzen. Ook bestaan er op Aarde geen rechtszalen voor het uitloven van prijzen aan Slachtoffers van andermans daden, en dat is nu precies wat de Rechtbank van Verhaalkracht wel doet.
Zo was er eens een oude vrouw, wiens graf na haar dood geschonden werd, door een paar dronken jongens uit een nabij gelegen dorp. Dit deed haar erg veel pijn, niet omdat zij nog langer om Het Materiële gaf, maar omdat Haar Nabestaande er gekwetst door waren. Als Geest steunde zij haar Nabestaande met het Verwerken van zo’n grove daad. De Rechtbank van Verhaalkracht verzilverde de Pijn van de Nabestaanden tot Wijsheid over de Pijn die roekeloosheid teweeg kan brengen en de Gezamenlijk opgedane Tragedie bracht de Nabestaanden dichter tot elkaar en smeede een Sterkere Band tussen hen. Allen voelde een bepaalde mate van verheffing, niet als het arrogante, maar als het verfijnde van meer naar elkaar uitkijken en Over Elkaar Waken. Pijn maakte hen Kwetsbaar, kwetsbaarheid bracht hen dieper samen. De oude vrouw, wiens Geest over hen waakte, kon hen met een Gerust Hart achterlaten, want zij waren er voor elkaar.
Natuurlijk hoef je na je dood helemaal niet weg bij je familie en vrienden als dat niet goed voelt. Je kunt nog zo lang als je wilt blijven als Geest, of terugkomen als een Nieuwe Mens om Hen opnieuw te ontmoeten en Elkaars levens met Elkaar te verweven. Of misschien wil je één van hen als geest nog wel Nuttige Lessen meegeven en je krachten aanroeren om Verhalen in hun leven te laten afspelen die ze een Breder Inzicht geven over iets waarvan je bij leven hebt gezien dat het hen daarin ontbrak. Of je bent een Moedergeest, die haar kind na de eigen dood nog een tijd moet leiden als Beschermengel. In oude culturen bovendien, wordt er nog regelmatig tot je Gebeden of naar je Gevraagd door Nabestaande en heb je ook als dode nog een hele rol te vervullen. Dat is geen verspilling van tijd, het kan heel leerzaam zijn om Het Systeem eens lang van Bovenaf te bekijken, en het kan je volgende leven alleen maar verheffen. Natuurlijk hoef je als Ziel niet terug te keren in je vorige omgeving, je kunt ook heel Ergens Anders op Aarde een Krachtig Levensverhaal zien dat je aandacht en interesse wekt. Hoe zou het zijn om een rijke aandeelhouder in Amerika te zijn, terwijl ik eerst een arme mijnwerker was in Limburg? In de regel zijn veel Rijke Mensen vaak als ziel nog minder ontwikkelt. Zij kennen niet het leed wat hun exploitatie anderen aandoet en gebruiken hun geld niet om anderen te verlossen van hun Lijden, door bijvoorbeeld een dure operatie voor een Arme Zieke te bekostigen. In plaats daarvan geven zij hun geld uit aan luxe goederen. Wat als neven effect heeft dat zij Grote Scheppers van Verhalen en Cultuur zijn. Hun luxe goederen zoals auto’s en kunst, zijn onderdeel van de Culturele Identiteit van de Mensheid. Zo kent iedereen wel de Naam van een Duur Automerk, of het Werk van een Vreemde Kunstenaar. Ze brengen behalve het leedwezen van hun personeel ook de Fantasievolle Uitzonderlijke Verhalen in de Wereld. Toch zal het voor hun ziel nog belangrijk zijn om in het volgende leven te Lijden onder hun eigen dictatuur.
Levens van Tegenstelling zijn dus erg belangrijk voor de Menselijke Ontwikkeling, in brede zin en in individuele zin. Zo is er ook de verhaalvorm van De Menselijke Tragedie: iets willen wat je niet kunt krijgen. Daar zit altijd Lijden in. Het verhaal van een man die hier eens kwam is daar een goed voorbeeld van: Hij bouwde als technicus een klein theater op, maar werd ontslagen door mensen die er later bij betrokken raakte. Het meest pijnlijke was dat ze hem er uit gooide, de dag voor hij een open hartoperatie moest ondergaan. We hebben hier lang met hem gezeten toen hij hier kwam. Om de puzzelstukken van zijn leven en vorig leven bij elkaar te leggen tot hij zag waar het hem aan ontbrak, tot hij zag wat hij in het verhaal van zijn leven beter zou kunnen doen. Het opende zijn ogen en daarna ging hij snel een volgend leven in, enthousiast over de nieuwste ontwikkelingen. We verzilverde zijn pijn.
Wat betreft banen op aarde is het vaak zo dat mensen iets om een bepaald principe beginnen: Politiemensen willen gerechtigheid en veiligheid geven, maar komen vaak uit bij bureaucratie en het recht van de sterkste. Verplegers willen graag zorg bieden maar komen vaak uit bij verwaarlozing en eenzaamheid. Politicus willen graag verbetering bieden, maar komen steevast uit bij verslechtering en onredelijkheid. Dit zijn beroepspijnen, een van de vele pijnen die ons beroep zo belangrijk maken. Want waarom zijn al die pijnen in die levens? Omdat de eigenaar van het leven de wijsheid nog niet heeft. Wij praten dan met hen en sturen ze terug met een nieuwe missie. Waar helaas vaak – dat is het drama van mijn beroep- weer een andere pijn op volgt, die we na heel zo’n leven weer moeten uitpraten.
Burn journal 