Een betoog vóór hamsteren

Ik wil even tegen de gevestigde orde in gaan door te zeggen: Hamsteren is wél goed.
Ik weet dat er de laatste tijd door veel moraalridders wordt opgeroepen het niet te doen en natuurlijk is het absoluut onprettig voor werkend (zorg)personeel om mis te grijpen. Maar: In deze geautomatiseerde, door de EU geregeerde maatschappij zijn onderbuikgevoelens van de bevolking  juist de laatste intuïtieve, collectieve navelstreng die we nog hebben.
Het bevraagt een politiek systeem op een oprechte wijze. Het is een geuite zorg over ons systeem. ‘Ben ik nog een mens of een nummer?’
Verder is de tegenspraak van die eerder genoemde moraalridders voornamelijk media opgelegd sentiment. Want anderen grijpen misschien één keer mis, maar iedereen krijgt verder gewoon te eten. Ik ben niet tegen rekening met elkaar houden, maar “niet hamsteren” was gewoon dom sentiment.
Praktisch geeft het massale hamsteren een signaal aan de supermarkten af dat zij de inkoop van bepaalde cruciale producten moeten opschalen. Dat lijntjes korter moeten zijn en er sneller geschakeld moet kunnen worden.
Fenomenisch geeft het massale hamsteren een signaal aan de politiek:  We hebben nu een gammel systeem dat vooral voor goedkoop gaat. Het is een uitgehold systeem, van 0-uren contracten, geen plaatselijke goederenopslag (want kost geld) en faillissementsgevoelige marges. En dat is voor niemand gezond.
Juist door het onvoorziene hamsteren komt die economische achilleshiel aan het licht en kunnen we er wat aan doen. Normaal blijft die, in onze euforische etalagemaatschappij van schijnstabiliteit verborgen.
Maar nu niet meer. De realisatie dat we geen nationale voorraadschuren meer hebben voor als er een crisis zoals een pandemie uitbreekt, steekt wel even. Maar het is belangrijk dat we het weten voor de volgende keer. Als het nog meer mis gaat. Willen we voor zo goedkoop mogelijk gaan en inleveren op veiligheid en stabiliteit? 
Een wijze schilder zei mij eens: Góedkoop is altijd dúúrkoop.

Hamsteren is dus een uniek inkijkje in de onderbuikgevoelens van veel mensen. In een maatschappij die bestaand bij de gratie van schijnveiligheid zo goed is in het wegrationaliseren van alle gevoel.
Hamsteren is een wake-up call. Laten we dat koesteren en er van leren.
En trouwens: Hoe groter mensen in een keer inkopen, hoe minder ze naar de winkel hoeven, dus hoe minder contactmoment en hoe kleiner de kans dat zij besmet raken met dit gevaarlijke virus.

Geopolitiek praatje
Want een gevaarlijk virus; dat is het. Nu het dodental in Italië hoger ligt dan dat van China wordt het duidelijk dat wij het dodental dat China ons voorgespiegeld waarschijnlijk kunnen wantrouwen. Of we hebben de efficiëntie van een hardhandig totalitair regime wel erg onderschat (flatdeuren werden door de overheid dicht gelast nadat er voedsel naar binnen was gesmeten).
Maar de kans is groter dat ze de cijfers censureren. Door de dodencijfers kunstmatig kleiner te houden proberen ze de kans op geopolitieke spanningen met andere landen te verkleinen en vegen ze hun blazoen schoon. Een schoon blazoen; dat zouden wij ook willen als er in ons land een virus was losgebroken dat de hele wereld teistert.
Het zou namelijk kunnen dat andere landen zich na de pandemie overactief met het gefaalde communistische Chinese beleid gaan bemoeien en er spanningen gaan broeien. Of dat er boycottende maatregelen tegen China komen. Of rechtszaken aangespannen worden.

Analyse globalisatie en politiek
Door de toenemende globalisatie van de afgelopen decennia worden wij nu eenmaal meer met ons neus op het al dan niet effectieve binnenlandbeleid van andere landen gedrukt. Wij komen dichter op elkaar te staan en hebben geen keus dan ons met de ander te bemoeien. Want globalisatie maakt ons misschien effectiever, maar ook afhankelijker van elkaar.
Hoewel kapitalisme ons tot nu toe heeft gedicteerd handel en geweten te scheiden heeft die filosofie ons nu aardig benadeeld.
Want hadden wij China al eerder aangesproken op hun niet meer van deze tijd zijnde totalitaire regime, dan hadden de klokkenluider artsen die het virus in een vroeg stadium ontdekte via de vrije pers misschien een kans gehad het op tijd in de kiem te smoren. Maar in plaats daarvan zijn zij de mond gesnoerd en heeft zich deze pandemie kunnen voltrekken.
En hoewel het van een goede mentaliteit getuigd dat China nu zoveel hulp en middelen naar het buitenland stuurt, hebben wij door de gecensureerde Chinese journalistiek geen idee van de werkelijke omvang en het lijden van de Chinese bevolking.
En als daardoor blijkt dat de flatten the curve theorie straks niet werkt zijn we screwed.
Vetrouw nooit een leider. Leiders zijn vaak narcistisch of hebben een psychopathische hersenstructuur, dat in wetenschappelijk aangetoond. En als dat niet het geval is, dan zorgt macht hebben op zichzelf al voor meer narcisme. Dat is zelfs in apengroepen zo.